آثار تربیتی تغافل از دیدگاه قرآن/

پژوهشگر حوزه‌های علمیه خواهران در مقاله‌ای که در دومین کنفرانس ملی علوم انسانی و توسعه به چاپ رسیده است، «آثار تربیتی تغافل از دیدگاه قرآن» را مورد بررسی قرار داده است.

به گزارش پایگاه خبری و رسانه ای حوزه های علمیه خواهران، براساس مقاله ارائه شده خانم زهرا میرزایی، پژوهشگر حوزه‌های علمیه خواهران و طلبه مدرسه علمیه فاطمیه دامغان که در دومین کنفرانس ملی علوم انسانی و توسعه منتشر شده و در پایگاه استنادی علوم جهان اسلام و سیویلیکا نیز نمایه خواهد شد، موضوع «آثار تربیتی تغافل از دیدگاه قرآن» مورد بررسی قرار گرفته است.

در چکیده این مقاله آمده است: یکی از مباحث اساسی و بنیادی در اسلام بحث تربیت است. اسلام برای تربیت، اصولی را بیان کرده است، که یکی از این اصول تربیتی، اصل تغافل است. تغافل، خود را بی خبر وانمود کردن نسبت به خطاهای دیگران و چشم پوشی از لغزش های آنان است.

تغافل در امر تربیت ضرورت دارد چرا که انسان ها مایل نیستند دیگران از خطاها و اشتباهاتشان مطلع شوند و به شدت خواهان عزت نفس خویش‌اند. در تربیت کارآمد، مربی در برخی موقعیت ها با وجود آگاهی از خطا و لغزش متربی، به منظور صیانت از کرامت او، خود را غافل از آن وانمود کرده و سعی می کند با استفاده از سایر روش ها در اصلاح او موفق شود.

بنا بر این محقق با هدف بررسی آثار تربیتی تغافل در قرآن به روش توصیفی تحلیلی و روش گردآوری کتابخانه ای، این مسئله را مورد بررسی قرار داده و به این نتایج دست یافت که تغافل به عنوان یکی از شیوه های تربیتی در روابط خانوادگی و اجتماعی عامل مهمی در تعدیل روابط بین افراد، کاهش عصبانیت، زندگی گوارا، اصلاح افراد، کنترل درونی، حفظ حرمت و جلوگیری از خطاهای بزرگ است.