درمان شبهه تقواست

به گزارش پایگاه خبری و رسانه ای حوزه های علمیه خواهران، دومین جلسه از دوره آموزشی شبهه شناسی در علوم اسلامی با حضور حجت الاسلام و المسلمین سید محمد طباطبایی پور از اساتید سطوح عالی حوزه علمیه قم و استادیار دانشگاه با همکاری مدرسه عالی تخصصی فاطمه الزهرا سمنان برگزار شد.

دکتر طباطبایی در ابتدای بحث شبهه شناسی در ارتباط با معنای شبهه گفت: شبهه اسم مصدر از اشتباه به معنای شک و تردید در مقابل کارها و مشکلات است و در اصطلاح به معنای تردید امور حلال و حرام، حق و باطل، ثواب و عقاب است

وی در ادامه بیان کرد: در ارتباط با ماهیت شبهه باید گفت که بین شبهه و سوال تفاوت وجود دارد شبهه در اثر مراجعه نکردن به جواب سوال هایی است که پیش می‌آید و با مطالبی مواجه می‌شویم که حق به نظر می‌آید. خواسته یا ناخواسته به جواب مبتلا می شویم و آن را حق می پنداریم. در کتاب‌های علمی نویسنده برای پیدا کردن جواب واقعی، شبهه یا جواب حق نما را در قالب ان قلت و در پاسخ به آن عنوان قلت را به کار می‌برد

استاد یار دانشگاه اشاره کرد:حضرت علی علیه السلام در ارتباط با شبهه اینگونه فرمودند : "شبهه را برای این شبهه گویند زیرا به حق شباهت دارد نور هدایت خداوند در شبهات، یقین است، که انسان را از ضلالت و گمراهی دور می کند .همانند داستان حضرت عزیر و حضرت ابراهیم که برای رسیدن به مرحله یقین صورت گرفت. البته باید به این نکته توجه داشت که در مقابل شبهات، باید به آن یقینی دست پیدا کنیم که از راه صحیح آن به دست آمده باشد، نه از هر راهی. شیخ الرئیس ابوعلی سینا اینگونه گفته است که هر چه شنیدید و دیدید تا وقتی به مرحله یقین نرسیدید در مرحله امکان قرار دارد تا زمانی که جوابی برای رد یا قبول آن پیدا نکرده‌اید

وی گفت: در بحث مواجهه با شبهات در زندگی پیشوایان، همانند حضرت علی علیه السلام در مواجهه با اختلافی که بعد از رحلت پیامبر در میان آمد. حضرت جواب دادند که این" اختلاف ما از اوست نه دراو" یعنی در آنچه که از پیامبر (ص) رسیده اختلاف داریم نه در خود پیامبر(ص)!

حجت الاسلام طباطبایی در ادامه به بیان اقسام شبهه ،از جمله شبهات فکری و مالی پرداخت و گفت: آنچه کمتر به آن  پرداخته میشود شبهات مالی است، که در اثر آن حقوق افراد پایمال و در جامعه دلسردی ایجاد میگردد.همچنین درمان شبهه را نیز با توجه به منابع دینی از جمله قرآن و روایات تقوا معرفی کرد و گفت:" آیه ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات" به حسن فعلی و فاعلی اشاره دارد یعنی هم فاعل در فاعلیت تام باشد و هم کار خوب داشته باشد. ایمان به خدا و عمل صالح،  حسن فعلی و فاعلی در کنار همدیگر است و به صورت تقوا جلوه میکند.